In ons (werkend) leven zijn we gericht op doen: op aanpakken en op actie ondernemen. Er moet immers veel en we willen veel. Alles moet vooral ook snel. De fout die we daarbij vaak maken volgens Arend Ardon (‘Traag versnellen’), is dat we bij het inzetten van veranderingen of vernieuwingen vooral hollend vooruit willen: met ons hoofd zitten we al in de toekomst. Tegelijkertijd zitten we met ons gedrag nog in het verleden. Zonder dat we het in de gaten hebben, vallen we vaak terug op onze oude routines en gedragingen.
Met de woorden van Ardon: “Hollend naar de toekomst, herhalen we het verleden.” Zo ontstaat er een kloof tussen dat wat we nastreven, en waartoe we echt in staat zijn, simpelweg omdat we ons geen tijd gunnen voor reflectie. De boodschap van Arend Ardon: wie niet kan vertragen, kan ook niet versnellen.
Tijdens de Nu-Even-Niet-dag nodigen we de deelnemers uit om te vertragen: om een pas op de plaats te maken door nu eens een keer niet bezig te hoeven zijn met de waan van de dag, maar door bezig te zijn met je vak en met wie jij bent in je vak. Het onttrekken aan de waan van de dag vraagt echter om een bewuste keuze: voor je het weet zit je immers weer in de actie, in het aanpakken en in het doen…
Deelname aan de Nu-Even-Niet-dag betekent dus dat je de keuze maakt om te vertragen en om de reflectie op te zoeken. In die vertraging en in het (professionele) contact met anderen kan een andere energie gaan stromen die aan inspiratie en creativiteit ruimte geeft. In die ruimte kunnen nieuwe ideeën ontstaan.
