Wanneer ik weer vertrekken zou, vroeg hij vorige week langs z’n neus weg terwijl hij een hap nam van z’n oliebol. Want als hij een ding had geleerd in het afgelopen half jaar, dan was het dat Marieke voor je het wist weer voor langere tijd gevlogen was.

Groot was de verrassing toen bleek dat hij dit keer niet hoefde te haasten: ik ben er weer en weer helemaal beschikbaar voor mee-eten, het bakken van taarten en het ophalen uit school.

Het is gedaan.

Zes maanden genoot ik van de vrijheid en de ruimte om de wereld op een andere manier te ontdekken en om een ander licht te laten schijnen op mijn leven, mijn relaties en mijn werk. Achtereenvolgens fietste ik naar Wenen, liep ik van Porto naar Santiago de Compostella en maakte ik de reis naar binnen tijdens een individuele retraite van een aantal weken op een heel fijne plek in de Morvan: “Sous le Vent” (Hanneke Verhulst en Erik Burema).

Met dank aan Bas Otte voor het – ook al weer onder het genot van een oliebol- ontdekken van de mogelijkheden die “AI” biedt om mijn avontuur van de afgelopen maanden in beeld te brengen: het is nog een beetje prutsen, maar onderstaand plaatje leek ons een leuk begin.

Kortom, ik ben er weer, aan het begin van dit kakelverse jaar!

Met ruimte voor individuele coachingstrajecten en teambegeleidingstrajecten;

En met eindeloos veel zin in de driedaagsen Persoonlijk Leiderschap en Puzzelen op Professionele Identiteit die Emily en ik komend jaar verzorgen.